31 ژانویه 2023- در یک مطالعه جدید کوهورت مبتنی بر جمعیت در استرالیا، محققان دانشگاه موناش به طور مستقیم دو دسته از داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت نوع 2 (T2D) را با هم مقایسه کرده و دریافتند که یکی از این دو دسته با کاهش بیشتر عوارض جانبی قلبی عروقی در مردان نسبت به زنان مرتبط است.
دو گروه دارویی مورد بررسی، مهارکننده های SGLT2 (SGLT2i)و آگونیست های گیرنده GLP-1 (GLP-1RA)بودند. هر دو دسته دارو عوارض جانبی عمده قلبی عروقی را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش می دهند.
علیرغم اینکه زنان مبتلا به دیابت نوع 2 نسبت به مردان مبتلا به به این بیماری، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری قلبی عروقی و نارسایی قلبی هستند، رویکردهای درمانی برای بیماری قلبی عروقی ناشی از دیابت در هر دو جنس یکسان است.
به همین دلیل، تیم پژوهشگران موسسه علوم دارویی موناش (MIPS) تصمیم گرفتند تا به طور مستقیم اثرات جنسی گروه دارویی SGLT2i را با GLP-1RA، بر حوادث نامطلوب قلبی عروقی در مردان و زنان، با تجزیه و تحلیل های زیرگروهی بیشتر، بر اساس سن و سابقه نارسایی قلبی، مقایسه کنند.
این مطالعه که در مجله The Lancet Regional Health-Western Pacificمنتشر شد، شامل 8026 مرد و زن استرالیایی مبتلا به دیابت نوع 2(بیش از 30 سال) بود که بین اول ژوئیه 2013 تا اول ژوئیه 2017 از بیمارستان ویکتوریا مرخص شدند و یکی از داروهای دو گروه SGLT2i یا GLP-1RA ظرف مدت 60 روز پس از ترخیص برای آنها تجویز شده بود.
در یک دوره پیگیری متوسط 756 روزه، مصرف داروهای گروه SGLT2i، خطر حوادث نامطلوب عمده ی قلبی عروقی، مانند نارسایی قلبی و سکته مغزی را به میزان بیشتری در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 در تمام سنین نسبت به زنان در گروه های سنی مشابه، کاهش داد.
به طور کلی، مردانی که SGLT2i برای آنها تجویز شده بود، در مقایسه با مردانی که GLP-1RA را دریافت می کردند، 22 درصد کاهش بیشتری را در حوادث قلبی عروقی تجربه کردند، در حالی که در زنان، تفاوت معنی‌داری بین تاثیرات SGLT2i و GLP-1RA بر حوادث نامطلوب قلبی عروقی عمده وجود نداشت.
این تیم همچنین برای اولین بار نشان داد که SGLT2i، در مقایسه ی سر به سر با GLP-1RA، میزان حوادث عمده قلبی عروقی را در مردان و زنان مسن (بالای 65 سال) مبتلا به دیابت نوع 2 بیشتر کاهش می دهد، در مردانی با سابقه نارسایی قلبی، و در زنانی که در ابتدای تحقیق به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک مبتلا بودند.
نویسنده اول این مطالعه، Abhipree Sharma، گفت: که تفاوت آشکار بین مزایای نسبی SGLT2i در مقابل GLP-1RA در مردان و زنان مبتلا به دیابت نوع 2 ، مستلزم بررسی بیشتر است.
توصیه‌های درمانی برای بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط با دیابت نوع 2 و نارسایی قلبی در مردان و زنان با وجود تفاوت‌های جنسی شناخته شده در ایجاد و تظاهر این بیماری‌ها یکسان باقی مانده است. خانم شارما افزود: تحلیل‌های ما نشان می‌دهد که این گروه های جدیدتر از درمان‌های کاهش دهنده گلوکز در واقع می‌توانند اثرات مطلوب تری بسته به سن و جنس داشته باشند، که ما معتقدیم باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرند.
پروفسور ربکا ریچی، رهبر فارماکولوژی نارسایی قلبی در MIPS و نویسنده ی مسئول این مقاله، گفت: ممکن است دلایلی وجود داشته باشد که زنان مبتلا به T2D بیشتر از مردان مبتلا به T2D در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و نارسایی قلبی هستند.
پروفسور ریچی افزود: معمولاً زنان مبتلا به T2D نسبت به مردان مبتلا به T2Dبا مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد اندوتلیال، التهاب، چاقی شکمی، شاخص توده بدن و سطح گلوکز و کلسترول خون بیشتر از مردان مبتلا به T2Dمواجه می شوند. علاوه بر این، افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و نارسایی قلبی در زنان یائسه نشان دهنده نقش مهم استروژن در محافظت از قلب در زنان است.
پروفسور ریچی در پایان گفت: امید ما این است که یافته‌های این مطالعه بزرگ مبتنی بر جمعیت، منجر به بررسی عمیق‌تر مؤثرترین توصیه‌های درمانی دارویی بر اساس عواملی مانند جنسیت، سن و سابقه نارسایی قلبی شود.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2023-01-diabetes-drug-shown-major-cardiovascular.html